دروصفِ معلّمِ سخت کوش وفداکار، جناب آقای مجتبیٰ صدرایی ****

Tue

اینجانب مجتبی صدرایی در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشودم تحصیلات ابتدایی را در مدرسه کیان گذراندم مدیر مدرسه آقای فضل الله مطیعی بود که بعدهادبیر دبیرستانم هم شد و پس از اینکه در اصفهان در مدرسه فردوسی تدریس داشتم باایشان همکار شدم. پس از ان دوره دبیرسان را در دبیرستان نظام وفا گذذراندم که مدیر آن آقای عبدالعلی حمیدی بودند اساتید این دوره آقایان جعفر فرزانه،فتح الله شیدایی ،محمد علی بهرامی،جعفر اقاسی،آقا علی فرزانه،یدالله سبزواری ،سید محمد کسرایی و سید حبیب کسرایی بودند در سال 41 به عضویت سپاه دانش در آمدم وبه مدت 2سال در پادنا سه سال مدیر در حنا و سه سال سمیرم خدمت کردم

پس از ان چون در مقطع فوق دیپلم پذیرفته شدم و محل خدمتم به خمینی شهر منتقل شد استاد بارز این دوره دکتر بدرالدین کتابی بودند
مقطع کارشناسی زبان و ادب فارسی را در دانشگاه تهران خواندم اساتید این دوره آقایان دکترباهنر دکتربیرجندی ،دکتر مصطفوی، دکتر اندوهجردی بودندهمچنین در سرچشمه تهران به جلسات شهید مطهری حاضر میشدم.درخلال این سالها در رشته مترجمی زبان روسی و گویندگی تلویزیون نیز پذیرفته شدم اما به دلیل تعهد خدمت آموزش و پرورش امکان رفتن به این دوره ها را نداشتم پس از آن از ناحیه 3اصفهان به شهرضا منتقل شدم و در دبیرستان های 22بهمن و رجایی به ریاست خانم دباغ و آقای احتشامی طاهر و شاپیری خدمت کردم
و در سال 73 بازنشسته گردیدم دراین مدت کتاب شناخت وندها را نوشتم که ویژگی ان این است که از امثال و اشعار قدیم استفاده شده است.همچنین کتابی با عنوان روش تدریس اشعار عرفانی در دست نوشتن داشتم که با بازنشستگی ام انجام ان ناتمام ماند اکنون نیز به شغل کشاورزی مشغول میباشم
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استاد ی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
ازخاک برامدیم و در خاک شدیم